I work as a theatre and cultural critic. I write mostly for Theatermaker in the Netherlands, but also in Belgium for De Scène, E-tcetera, De Witte Raaf, De Morgen, Urbanmag. In Turkey, I published on the cultural blog of the Radikal newspaper in Turkish. I am a member of the Domain for Art Criticism (Domein voor Kunstkritiek) in the Netherlands.
I appeared on radio, for instance on BNR News Radio with host Paul van Liempt to talk about theatre:
And I spoke about my PhD research with VPRO Radio 6 in the cultural programme of De Avonden, to share the results of my research with a wider audience:
My post-doc research on Turkish Post-Migrant Theatre at the Istanbul Policy Center, with the kind support of the Mercator Foundation, was given visibility through a short promo video:
My research on activism and performative protest featured in the promotional video of UCC’s Performance & Politics & Protest Project, where I gave a keynote in its final episode:
While in Turkey, I was often asked by journalists to comment on political events as well as my own experience as an academic and foreign citizen. I always talked fact-based and kept my opinions to a bear minimum.
I wrote a journalistic article on the Soma coal mine disaster, which got picked up by other international leftist news and activist websites in French and Italian.
I also wrote and talked about my precarious situation as an academic within Turkey’s current political constellation in the Belgian news:
Joris Leverink interviewed me for Knack.be (also published on his blog), on 24 January 2017:
Dat een vrije geest binnen het Turkse onderwijssysteem eerder een last dan een deugd is, ondervond ook Pieter Verstraete, een 37-jarige Vlaming uit Merksem. Sinds februari 2015 was Verstraete werkzaam op de Hacettepe Universiteit in Ankara, waar hij lesgaf in Amerikaanse Cultuur en Literatuur. Sinds enkele weken zit Verstraete zonder werk, nadat hij in september van het hoofd van zijn departement te horen had gekregen dat zijn contract in 2017 niet verlengd zou worden. Zijn ontslag was niet het gevolg van een decreet, maar politieke motivaties hebben mogelijk toch een rol gespeeld.
‘Ik kan niet met zekerheid zeggen dat ik ben ontslagen omwille van mijn kritische politieke of ideologische overtuigingen,’ speculeert hij over de reden van zijn ontslag. ‘Dat zullen ze ook nooit zo rechtstreeks zeggen. Maar het heeft er wel alle schijn van.’
Volgens Verstraete heerst er op Turkse universiteiten een klimaat waarin iedereen die zich kritisch uitlaat het gevaar loopt zichzelf tot doelwit te maken.
Het gevolg is zelfcensuur en polarisatie; men durft zich niet langer vrijelijk uit te spreken en kleine geschillen op de werkvloer kunnen uitgroeien tot beschuldigingen van landverraad en terrorisme. De huidige noodtoestand die is ingevoerd na de mislukte coup poging van 15 juli geeft bestuurders en leidinggevenden een ongekende macht om critici de mond te snoeren of eenvoudigweg te ontslaan.